Dena den, ikastola-eskola publiko eztabaidatik harago doa banderizoena. Edozein gai dela ere, "nire aurka" edo "nire kontra" argudioa nagusitzen da aspaldion sareetan, eta zalantzek ez dute lekurik. Osasun larrialdiak, beldurrak, ezinegonak... Guztiek lagundu dute poloak elikatzen, baita txertoen eta osasun publikoaren kontrako mezuak hedatzen ere.
Ia bi urteotan saiatu naiz osasun kontuetan poloak ekiditen eta kritikotasuna mantentzen: txertoen eta medikuntzaren garrantzia aldarrikatzearekin batera, farmazeutikekiko kritiko izanez; bidezko osasun neurriak eskatuz eta, era berean, gobernuek kontrolerako tresnak erabili izana kritikatuz. Baina, bereziki, osasun publikoaren pribatizazio eta prekarizazioa salatzen saiatu naiz, gaur egun ere sufritzen duguna: lehen arreta prekarioa, hilabeteetako itxarote-zerrendak, hizkuntza eskubideen urraketa...
Halaxe harrapatu gaitu olatu berriak, osasungintza ahularekin. Titularretan, baina, ez ditugu topatuko osasungintzako profesionalak jasaten ari diren presioa eta lan karga izugarriak. Aztarnariak ezinean dabiltza, langile berriak noiz iritsi zain, berriz ere aurrekontu murriztaileen menpe. Kalitatearen COVID pasaporterik balego, gobernu honetako osasun agintariek ez lukete jasoko, zalantzarik gabe.
