Ez diogu naturari eskatu behar gure fabrikek bezala ekoiztea, baizik eta gure fabrikei eskatu behar diegu naturak bezala ekoiztea. Hara hor gogoetarako esaldi interesgarria!
Esaldi horretan, batetik, naturari gero eta jende gehiago bizi den mundu hau elikatzeko beharrezkoa dena sortzeko ahalegina ez exijitzeko ideia dago; bestetik, jango duguna fabrika batean landuta edo ekoiztuta egongo den ideia dago.
Denok kontziente gara klima-aldaketak duen eraginaz soroetan eta laboreetan, eta ekoizpenak hainbat klima-txarrek eta zorigaitzek kaltetuta daudela; horri egungo testuinguru geopolitikoa gehitzen badiozu, koktel lehergarria dugu! Ondorioak bizitzen ari gara: lehengaien hornidurari eta prezio-igoerei eta herrialde askotako elikadura-segurtasunik ezari eragiten diete.
Hor hartzen du indarra gobernuetatik autohornikuntzarekin zerikusia duen guztia bultzatzeak eta beste herrialde batzuekiko autonomia sustatzeak, elikagaien ekoizpenari dagokionez. Baina ez dugu ahaztu behar Europa ez dagoela deskarbonizazio-politikak alde batera uzteko prest; beraz, ekoiztuko dena iraunkortasun-baldintzak bete beharko ditu, eta, gainera, hori frogatuz.
Ildo horretan, tokiko elikagaien ekoizpena, zirkuitu laburrak eta hurbiltasunekoak, lurra lantzeko sustapena eta animaliak iraunkortasunaren ikuspegitik haztea bultzatzen ari dira, haragia, esnea, eztia eta horien eratorriak ekoizteko. Jarduera hori tokiko ekonomiaren eta landa-ingurunearen mantentzearen motorra da. Nahikoa izango da gizakiak aurretik duen erronkarako?
Lehenago edo geroago, galdera hauei erantzun beharko diegu: noiz arte ekoiztu daiteke naturak eragin larria izan gabe? Fabriketan landatzea edo ekoiztea aukera izan daiteke? Prest egongo gara?
