XIX. mendearen amaieran, izurrite batek baserritar asko miserian murgildu zituen; negua igarotzeko ezinbesteko elikagaia zen. Ekonomia horren oinarria basoa zen, ehiza eta frutak. Kontuan izan behar da gure mendi malkartsuetan landaketek ez zutela fruitu handirik ematen.
Aita Palaziosek zera esaten omen zuen: "Gaztañiak merizi dabela urregorrizko atxurrakin jorraketia. Nekazarien sabela beteteko hori dala janaririk onena eta merkiena". (Aitonaren uzta, Graziano Anduaga).
Oharra: Lehenengo argazkia Jon Lezetarena da, besteak nireak.
