Aladji Sarrek 10-11 urte zituela, familiak Euskal Herrira egin zuen, Dakar utzita. Bizkaiko Etxebarrira joan ziren lehenik. "Ez dut aldaketa traumatiko moduan gogoratzen. Umea nintzen, eta umetan errazago onartzen dira aldaketak. Gogoan dut ezer ez ulertzearen frustrazioa, hori bai. Baina Etxebarri herri txikia da, berehala euskaraz ikasi genuen, lagunak ere azkar egin genituen, eta orduko oso oroitzapen politak ditut", nabarmendu du. Bospasei urtera etorri zen familia Etxebarritik Bergarara. "Hura bai izan zela gogorra. Lagunak nituen, ingurura eginda sentitzen nintzen... Bigarren aldaketa hura oso gogoan dut, baina uste dut ordurako euskaraz jakiteak lagundu egin zidala. Niretzat gakoa izan da hizkuntzarena".
Hemen hangoa, eta han hemengoa
Senegaldarra da Aladji Sarr, baita Bergarakoa ere. "Nik beti esaten dut senegaldarra naizela, baina hemengoa ere sentitzen naiz. Hemen bizitza egina dut eta ez naiz hemendik mugituko, ni hemen hazi naiz". Bergararra izanagatik ere, etorkina izateak mesfidantza sortzen duela nabaritu du sarri Aladji Sarrek. "Lan bila ari zarenean eta beste egoera batzuetan ere bai. Aurrean duzun pertsonaren araberakoa ere bada, baina sentitu izan dut, zalantzarik ez". Legalki ere zailtasun handiak gainditu behar ditu etorkinak. "Jendeak urte asko ematen ditu paperak eskuratzeko, eta hori oztopo handia da bizimodu duina egiten hasi ahal izateko. Nik nabarmenduko nuke arlo horretan ere asko dagoela egiteko".
