Zer kontatzen duzu, zer adierazi nahi izan duzu, zapatuan Bergarako Orkestra Sinfonikoak eskainiko duen Ghadam obrarekin?
Ghadam (bihar) suite baten zatia da. Sei minutukoa. Pieza edo zati bakoitza, Damaskoko bizitza islatu nahi duen margo-lan moduko bat da; izan ere, lau urtez Damaskon bizi izan nintzen, musika ikasketak egin nituenean. Oroitzapen oso politak ditut, gurasoen etxetik kanpo bizi nintzen lehen aldia izan zen. Gauza berria izan zen Sirian bizitzea, pertsona eta kultura oso bereziak aurkitu nituelako. Kultura asko dago Sirian. Gainera toki oso berezia dago Damaskon: alde zaharra. Kafe bat dago bertan, Al Nofara izenekoa, ehunka urte dituena. Diote munduko kaferik zaharrena dela.
Kafe hartan kontu kontalari bat zegoen eta ordu asko pasa nituen kafean kontu kontalari ari entzuten, tea hartzen… Duela urte batzuk hil zen kontalari hura. Niretzat Damaskoko historiaren zati baten ikono bat zen. Suite honek, Damaskoko zapore, usain, pertsonak… islatzen ditu. Ghadam, zehazki, Damaskoko goiz bati dagokio. Indar handia zegoen nik ezagutu nuen Damaskon, goizetan. Egunsentirako, dendariak martxan zeuden, kaleak ureztatzen… Hortaz, Ghadam-ek hori islatzen du, baina, era berean, egun hobe bat, etorkizun hobe bat, bihar hobe bat ere aldarrikatu nahi du.
Bergaran zure obra hau jotzeko asmoa zutela jakin zenuenean, zela hartu zenuen berria?
Aitziber Azkondok partiturak eskatu zizkidanean, baietza eman nuen berehala, eta Bergarara etortzea erabaki nuen. Batez ere, kontzertuaren helburuarengatik beragatik. Gustuko dut beste orkestra batzuen lanak gertutik jarraitzea eta batez ere nire musika interpretatu behar badu. Zuzendari bakoitzak bere ukitua ematen dio. Bestetik, Euskal Herria ezagutu nahi nuen. Bertako kultura ezagutzeko gogoa sartu zitzaidan. Musika gauza berezia da. Hizkuntza unibertsala da.
