Berria-ri eskainitako elkarrizketa batean, Diezek irmo adierazi zuen: "Nire ustez, ahalik eta ondoena egiten saiatu behar du kazetariak; profesional on bat izan behar da. Erretiratzean, joan eta kito, ez da ezer gertatzen. Izar gehiegi daude kazetaritzan, baina kazetari profesionalak behar ditugu".
Hitz horiek inoiz baino zentzu gehiago daukate egungo testuinguru mediatikoan, non ikusgarritasunak eta ospearen bilaketak kazetaritzaren funtsezko misioa alboratu duten –informazioa zorroztasunez, egiazkotasunez eta erantzukizunez ematea–. Kazetari izarren ugaritzeak, informatzaile baino gehiago pertsonaia mediatiko direnak, desitxuratu egin du kazetari izateak esan nahi duenari buruzko pertzepzio publikoa. Egiaren zaindari izan beharrean, kazetari asko ospea eta onespena bilatzeko tranpan erori dira.
Ordea, kazetariek gogorarazi behar dute beren ardura nagusia publikoa informatzea dela, ez exhibizionista edo iritzi emaile izatea. Egunaren amaieran, benetan garrantzitsua da egindako lanaren kalitatea eta horrek gizartean izan dezakeen eragin positiboa, ez haien irudiak edo iritziak izan dezakeen eragina.
Izar gutxiago eta profesional gehiago behar ditugu, egiazkotasunez informatzeko betebeharrarekin konprometituak. Kazetaritzak itxurakeria eta ospearen bilaketa kendu behar ditu bere benetako helburua berraurkitzeko: publikoarentzako informazio eta hezkuntza tresna bat izatea. Horrela bakarrik berreraiki ahal izango dugu hedabideekiko konfiantza, eta kazetaritzak lanbide duina eta errespetatua izaten jarraituko duela bermatu. Alfonbra gorriak artistentzat, ez kazetarientzat.
