... Euskal Herriko bideak zeharkatzen ari garen euskaldunok oraindik testigu bat eskuan korrika jarraituko dugula testu honek zure begiekin topo egiten duenean ere, seguruenik.
Adinez txikia nintzenetik piztu izan dit lilura Korrikak, bazuelako edo baduelako zer edo zer magikoa gure hitza pausu bilakatzen duena, pausua bidaiarako gonbite zabaltzen duena, eta elkar-bidaiak gure izaera bateratuak mezu irudikatzen dituena.
Adin guztietako euskaldunen parte-hartzeak gure lurrak gainditzen dituela ez da berria. Bartzelonan bizi nintzen garaian, nik ere parte hartu izan dut Korrika paralelo horietako hainbat ediziotan. Badira ere Txilen, Londresen, Shanghain edota Berlinen euskararen alde Korrikari ekiten diotenak anaitasun hau indartuz.
Eta Korrika tarteko, ezagutu dut edo suertatu zait orain oso gutxi, guraso euskaldunak izan barik, Euskal Herrian jaio zein bizi izan barik, zailtasun guztiak gaindituz euskaraz ikasi eta euskara maiztasunez erabiltzen saiatzen dena.
Akaso biltzen duen guztiagatik txit gustuko izan dut 19. edizio honek dakarkigun Euskahaldun hitza, euskara izateko ahalmen hori. Gure kultura eta hizkuntza maitatzea eta erabiltzea norberaren esku dagoelako.
