Horrela definitzen du turismoa Anna Pachecok bere Estuve aquí y me acordé de nosotros (2024) liburuan. Turismoa kapitalismo berantiarraren industriarik astunentzat jotzen du, neoliberalismoaren zantzu argitzat.
50eko eta 60ko hamarkadetan, frankismoak turismoa aberastasun iturri egokitzat ikusi zuen; aberastasun ekonomikoa. Manuel Fragak, 1962-69 artean, orduan Informazio eta Turismo ministro, Marshall Plana jarri zuen martxan turismoa indartzeko. Orduko film askotan, Espainiaren irudi eskasa uxatzeko asmoz –Alemaniarekin eta Italiarekin egin zuelako bat Lehen Mundu Gerran–, batez ere hondartza, eguzkia, bikiniak eta Suediako emakumezko turistak sustatu ziren.
60ko hamarkada izan zen turismoaren hedapen handiaren garaia, hazkunde ekonomiko nabarmena eragin baitzuen. Oraindik, baita gurean ere, hazkunde ekonomikoa da iparra markatzen duena, turismoak ekarritako gaitzak gero eta bistarago dauden arren. Urruti joan gabe, eta lekurik aipatu barik, ziur Euskal Herrian adibide bat baino gehiago okurritzen zaizkizula.
