Azken zortzi urteek, ordea, hankaz gora jarri dute aurreko hamarkadetako egoera; akabo erosotasunak. Geroztik, zailtasun artean ere helburu nagusiak ezin bete, eta neurriak hartu behar izan dira. Joera bat izan da zuhurkeriaz jokatu eta murriztea. Beste bat, ausardiaz ekin eta berritzea. Krisian aukera ikusi du hainbatek, eta berrikuntza bihurtu da ardatz.
Hizkuntzaren ikuspegitik, eta berrikuntza tren baten antzera irudikatzen badugu, euskaltzaleok ahaleginak eta bi egin behar ditugu tren-makinan joateko, eta ez azken bagoian. Atzean joanda nekez harrapatuko dugu burua, eta, haren lekura iritsi orduko, hura aurrerago egongo da.
Ze, euskaltzaleok gauden tokian han egongo da euskara. Horregatik, enpresa, erakunde nahiz gizartean, berrikuntza premia non, guk han egon behar dugu. Ausart jokatzen eta berritzeari dagozkion arriskuak hartzeko prest, inoren zain egon gabe.
Edo bestela esanda: besteen berrikuntza euskaratu ordez, berritu dezagun guk euskaraz. Egin dugunean, aurrenak izan gara helmugan.
