Lagun batek orain gutxi horixe gogorarazi zidan: "Zer den gero Korrika, ezta? Zelan lortzen duen hori, ezta?". Hori; bai, hori. Baina zer da hori? Zergatik emozionatzen gara, baita negar egiteraino? Nola daiteke komunio popular horrek, euskara sustatzeko eta euskaraz berba egitera animatzeko korrikaldiak, horrelako zirrara eragitea?
Nik neuk ere ez daukat erantzunik. Baina gogoratu naiz 14. Korrika, Orreagan hasi zen hura, oso gertutik bizitzeko aukera izan nuela eta, harrezkero, zain egoten naizela neu ere Korrika noiz iritsiko. Gogoratu naiz elur dezente garbitu behar izan zela 2005eko hartan Korrikak bideari ekin ahal izateko. Sekulako elurtea bota zuen Orreagan bezperakoan. Baina eguzkia atera zen lehenengo egunean, eta Bilbora iritsi zen arte eutsi zion.
Aurten, badirudi kirikinoa atzera ezkutatuko dela, negu giroa iragarri baitute Amurriotik Donostiara izango den Korrikan. Hori bakarrik ez: Iruñeko alkateak Korrika Txikiari ez dio baimenik eman kaleak hartzeko, segurtasun arazoak eragin ditzakeelako. Espaloitik egin beharko dute neskato-mutikoek korrika Iruñean. Han ere lagi-zaŕa. Korrikaren hasieratik, Oñatin lehenengoz hasi zen hartatik, beti izan ditu oztopo eta trabak aurrera egiteko; euskarak bezalaxe. Udalerri Euskaldunen Mankomunitateko kide diren herrietan ere bost herritarretatik hiruk egiten dute berba euskaraz, eta, aurreko neurketen atzeko zenbakia den arren, euskararen ezagutza %80tik gorakoa den eremuetan apaldu egin da euskararen erabilera.
Garbi dago, beraz, korrika egiten jarraitu beharko dugula. Ezin garela geldi geratu. Hitz, ele eta berba guztiak behar ditugulako entzun gaitzaten. 22.aren lekukoak barruan dakarren mezuaren zain: ekin hitzekin, errepikatu eleekin, tematu berbekin eta izan elekari, hitzontzi eta berriketari. Sentitu, pentsatu, hitz ekin.
Gora Korrika!
