Berriki irakurri dut Peter Higgs Fisikako Nobel saridunari eginiko elkarrizketa batean, nola berak ikusten duen "egiten jakitearen" kultura batetik "jakinaraztearen" kultura batera pasa garela. Mamiak baino azalak gehiago balio duela, alegia. Batez ere, sare sozialetan ematen den autobonboa aipatzen du berak, esparru soziala eta politikoa ez ezik akademikoa ere hartzen duen joera, bere esanetan. "Zure lan jardunaren %50 baino gehiago benetan lanean baino presentzia digitala elikatzera bideratzen baduzu, eskubide osoz, ekonomia berriko kide zara".
Sare sozialek sarritan sortzen dute halako dinamika bat, norberak adierazi nahi duen horrek oihartzunik handiena lortzeko nahian, ahalik etalikegehiago lortu nahi horretan, askotan jarrera nartzisista hutsalak elikatuz. Zer esanik ez, horretara bideratzen den denbora guztia! Adibidez, sinatzear dagoen akordio horren edukia, agian, gutxienekoa da, ondoren, txiokatzeko argazki irribarretsu bat ateratzeko aukera baduzu, dela lan erreformarena, dela hezkuntza akordioarena...
Ez dirudi gauza berri-berria denik. Esoporen fabula ezaguna –K.a. VI.a– datorkit burura, mendiek lurrikara izugarrien ondoren sagutxo bat erditu zutenekoa.
