Gura nuke udazken koloreei buruz, bertsolari txapelketaren arrakastaz edo asteburuko kirol jardunaldien emaitzez idatzi. Baina ezin dut. Ezin dut hori egin munduan hiru emakumetik bat, gutxienez, noizbait erasoa izan dela gogoratu berri dudanean: jipoitua, bortxatua, umiliatua… Etengabe irakurtzen ditugu horrelako albisteak: "54 urteko gizonezkoa atxilotu du Ertzaintzak hain herritan, bikotekidea labankadaz hil ondoren. Polizia hain ordutan bortxatu zuten neskaren erasotzaileen bila ari da. Hain hiritan, bi gizonezko atxilotu zituzten bart bikotekide ohiengandik urruntzeko agindua urratzea egotzita". Eta abar, eta abar, eta abar. Sinestezina bezain onartezina den arren, XXI. mendeko jendarterik aurrerakoienetan ere, genero indarkeria da gaitzik larrienetako bat; gaurko egunez bereziki, urtero azpimarratzen duguna.
Indarkeriari buruz dihardugunean, eraso fisikoekin oroitzen gara gehienbat. Baina badira disimulu handiagoz pasatu arren arriskutsu eta minberak diren jazarpenak; otsoa ardi larruaren azpian ezkutatzen denean bezala. Mintza gaiten beraz, emakumeonganako eraso kamuflatu horiez: tabernan nahi gabe baina nahita ipurdia ukitu zigutenekoaz, titietara so egin zigun begirada nazkagarriaz, deroso sentiarazi gintuen "guapaaaa!" hartaz…
Nik ezin izan diet inoiz horrelako egoerei irain edo zaplazteko batekin erantzun, beldurtia naizelako barik inor erasotzen eroso sentitzen ez naizelako. Tratu txarren aurrean, tratu onen aldeko apologia bultzatu behar dugu; eraikitzaileak izan. Ez da erraza baina bai egingarria. Oraindik zalantzan dagoena, doala Arrasateko Emakume Txokoan ikusgai dagoen Zein da zure erantzuna? argazki erakusketara. Ea berandu baino lehen gaurko egunez udazkenari buruz soilik hitz egin dezakegun.
