Aurrekoak abisatzen dizunean –eskuinera jo behar dut–, ezkerreko aldetik gaindituko duzu, inor etorri ezean, behintzat. Errotondan badatorrenak norbera sartzeko gertu dagoela –zure bidetik aterako naiz, trankil sartu zaitezke!– esaten dizunean.
Edota zuk esaten diozunean aurretik datorrenari –ezkerrera sartu gura nuke– eta akaso berak ilara bat daukanez aurrean, lehenago geratu eta pasatzen utziko dizu.
Eskua altxatuta eskerrak emateko gogoa ezin gordeko duzu. Edota bide ertzean autoak botata utzi zaituenean, aberiako argien distirarekin laguntza eskaintzera geratzen denean… ez al digu bizitza atseginago egiten komunikatzeak?
Apika, norbaitek pilatuta egotea du gustuko hitz egitea ekiditearren. Denetik baitago.
Euskararekin gerta zitekeen moduan, erabili ezik galdu egiten den hizkuntza da autoen argitxoena.
Gizarte honen adierazlea ote da...
