Zahartzaroari buruzko pentsamendu sozialak deritzo gaztetasunarena dela merezi duen aro bakarra. Beraz, gure zimurrak ezabatu egin behar dira, itxura gazteagoa eduki. Kontsumo-objektu soil bihurtzen gaituzte, batez ere emakumeak, itxura fisikoa gainbaloratua dagoelako kosmetikoen, kirurgia estetikoen eta antzerakoen merkatuaren mesedetan. Edukazio falta omen da adina galdetzea; ideia honek geure burua ukatzera garamatza, gure autoestimuari bizkarra ematera. Edo "zure adinean zer nahi duzu, bada?". Zer nahi dugun? Beste edozeinek nahi duena, jakina: ondo egotea eta dugun bizitza bakarra positiboki bizitzea. Gizarte honi ekarpen baliotsuak egiten dizkiogu eta horrela jarraituko dugu: mobilizazioekin, familiari laguntza eskaintzen, elkarte sozialetan lan egiten eta bizitzaz gozatzen.
Prebentzioan oinarritutako politika publikoak aldarrikatzen ditugu, gure osasun fisiko eta mentala sustatzeko. Gure autonomian eta erabakitzeko dugun eskubidean oinarrituko direnak. Bizitzeko baldintza egokiak merezi ditugu, gure premien araberako etxebizitzak, pertsonen arreta integrala eta pertsonalizatua ziurtatuko dituztenak. Zaharrei zuzendutako zerbitzuak ez daitezela negozio-iturri bilakatu, askotan paradisu fiskaletara etekinak bideratzen dituzten multinazionalak bezala. Banakako ahalmen ekonomikoak ez dezala kalitatezko zerbitzu publikoa mugatu. Denon diruarekin ordaintzen diren zerbitzuen kontrol zehatza eta ikerketarako inbertsioak eskatzen ditugu: dementziak, aukeratu ez diren bakardadeak, gureganako indarkeria espezifikoa… ikertzeko eta soluziobideak aurkitzeko.
----------
Pilar Etxaniz Kortabarria
Debagoieneko Nagusien Kontseilua
Debagoiena