Esaldia irakurri eta klik bat izan nuen, eta askotan ezkutatu eta lotsatu nauena ozen esateko gogoa sartu zait: 43 urte ditut, emakumea naiz, ez daukat seme-alabarik, ez daukat bikotekiderik eta zoriontsua naiz! Nire bizitzak asetzen nau, ez naiz bakarrik sentitzen eta badaukat familia bat, nahiz eta seme-alabarik ez daukadanez batzuek familiarik ez dudala uste duten. Nahiz eta batzuek bikotekiderik ez edukitzeagatik zerbait "arraroa" izango dudala uste duten. Nahikoa da! Agian, hau ez da txikitan irudikatu nuen bizitza... Zeurea bai? Zorionekoa zu, baina aukeratu edota egokitu zaidanarekin eskertua nago. Pozik eta egunero disfrutatzen saiatzen naiz, bizitza zoragarria baita. Baita kanonetatik kanpo bizi zarenean ere.