Eskarmentua du taularen gainean eta "pozik" ari da Ines Osinaga (Arrasate, 1982) proiektu "pertsonalena" jendaurrean aurkezten; apirilaren 13an Oñatiko gaztelekuan izango da eta sarrerak Oñati.eus atarian daude eskuragarri.
Itsasoa da bide bakarra diskoa du oinarri ikuskizunak.
Hala da; irabazi nuen sorkuntza beka Kuban egonaldi artistiko bat egiteko baliatu nuen, eta handik sortu ziren kantu batzuk, baita sare batzuk eta ahizpa batzuk ere.
Proiektuaren mamia azaltzeko zubiak hitza aipatu izan duzu; ze puntutan daude zubi horiek?
Hor badago metafora bat: itsasoak banatzen gaitu, baina itsasoak elkartzen gaitu, era berean. Eta zubiak inspiratzen ninduen zerbait zen: musikarien arteko zubiak; andreen artekoak; tradizioen arteko zubiak; beltzen eta zurien artekoak... Iruditzen zait musika badela arma potente bat zubiak eraikitzeko. Bada, azkeneko urteetan musikak zerbait eman badit, batez ere, sarea izan da: señora batzuekin sortzen jartzea; musikatik ha- ragoko elkarlanak sustatzea eta elkarrekin sortzea bada, nire ustez, munduan eragitea.
Sarea lotuta dago mamian dagoen loturak kontzeptuarekin, ezta?
Bai: hala da. Hipotesi moduko bat nuen; hau da, nahiz eta oso urrun egon sustraietara jotzen badugu badagoela lurrak nonbaiten elkartzen gaituela, eta gure amamek eta gure ahizpen amamek antzerako tokietan egiten zutela dar-dar eta antzerako zaurietatik abiatzen zirela.
Zirkuluak da mamiko hirugarrena; zelan da zure zirkulua orain?
Proiektu honekin gauza oso ezberdinak egin ditudala ikusten dut. Disko batetik hasi, formatu ezberdineko zuzeneko kontzertuekin jarraitu, baita dokumental bat egin ere. Jaialdietara eraman nahi dugu dokumentala, eta ari gara zinema-aretoetara eramateko lanean ere. Musikaz haragoko diziplina batzuk jorratzeko aukera eman dit proiektuak; bada, zirkulua ixten ari da.
Eta pozik zaude.
Bai; oso pozik eta harro. Batez ere, pozik nago nahi dudan tokian nagoelako, eta iruditzen zait hori badela sekulako arrakasta; hau da, norberak lan egitea egin nahi duen moduan, eta ez bakarrik egin nahi duen horretan. Askotan, lanbide kreatiboen artean badirudi gustatzen zaigun horretan lan egitea nahikoa dela, eta iruditzen zait harago joan beharko genukeela.
Gaur, Tabakaleran izango zara; eta apirilaren 13an, domeka, Oñatiko gaztelekuan.
Bizi ala iraun zikloan izango naiz gaur; bakarrik taularen gainean, baina Itziar Garaluze izango da ikus-entzunezkoekin. Asko gustatzen zait halako elkarlanak egitea. Oñatikoa, Itsasoa da bide bakarra, kontzertu intimoagoa izango da. Perkusionista ez ezik, beste ahizpak egongo dira: Kubako Yaima Orozko eta Irina Gonzalez musikariak eta Garazi Egiguren dantzaria. Domeka eguerdirako errepertorioa sortu dugu. Asko maite ditut domekako kontzertuak! Eskerrik asko bestelako plazak eta moduak esploratzen dituzten programatzaileei.
Sold out efektua, pabiloi handiko emanaldiak... Dena aldatzen ari da.
Bai, baina ez dut uste aldatzea txarra denik; hala ere, iruditzen zait ez garela konturatzen horrek guztiak zer ondorio ekarriko dituen gurea moduko kultura ez maiorizatu batera hemendik urte batzuetara. Horrek arduratzen nau, bereziki.
"Erabakiak hartu beharko genituzke kontsumitzaile moduan, artaldetik haragokoak"
Zer egin dezake publikoak?
Publikoaren kritikotasuna gero eta inportanteagoa dela uste dut; artaldetik harago, erabakiak hartzea tokatzen zaigu kultur kontsumitzaile moduan.
