Zer moduz sentitu zara Amaia antzokian?
Ondo, oso ondo. Oso gustura egon naiz, etxean moduan. Jendea ere etorri da eta gu sentsazio onarekin gelditu gara. Beldurra bageneukan bost hilabete egin barik egon eta gero, ea geu ere nola egongo ginen... Baina goizetik hasi ginen entseguekin eta jendeak ere jartzen zaitu beste leku baten eta oso gustura egon gara.
Obran barreak, hausnartzeko momentuak... denetarik egon da.
Jendeak barre egiteko egiten genuen egin duguna eta apur bat hausnartzeko eta emozionatzeko. Azkenean amona bati omenaldi bat da eta nik uste dut denek dutela lekutxo bat bakoitzak bere amonarendako eta konektatzen dutela leku horrekin. Helburua hori zen eta lortzen baldin badugu, gu pozik.
Zure amona hil ostean idatzitako antzezlana da Mami Lebrun. Sentimendu bereziak dituzu obra hau antzeztean?
Bai. Azkenean erreferentzia asko benetakoak dira, nahiz eta istorioa ez den benetakoa, baina erreferentzia asko obran egiten direnak bai, orduan lotzen zaitu beste era batera. Oso benetatik idatzitako istorio bat da.