Arribiribilletakoa menhir bat da, monolito bat, trikuharri baten zatia izan zitekeela pentsatu izan bada ere: "Menhirrak mugarri gisa erabiltzen ziren, giza talde batek lurralde propioa zuela erakusteko. Normalean, komunikazio bideetan kokatzen dira", dio Aranzadiko arkeologo Manu Zeberiok. Hain zuzen ere, Aranzadi Zientzia Elkarteko Historiaurreko Arkeologia Sailak egin du menhirraren gaineko ikerketa, eta hori da ondorioetako bat. Hori, eta duela 4.000 urte ingurukoa dela; Brontze Arokoa.
Dolmenen Ibilbidea balioan
Azterketak egin ostean, beraz, menhirra jatorrizko toki eta posizioan ipini du Aranzadi Zientzia Elkarteak: "Trikuharrien Ibilbidea balioan ipintzea da helburua", dio Manu Zeberiok, indusketen arduradunak. Eta gaineratu du: "Horretarako, ingurua ezagutu behar da eta ikerketak egin behar dira".
Dolmenen edo Trikuharrien Ibilbidea izena eman zion Elosua-Soraluze Estazio Megalitikoari Aita Jose Migel Barandiaranek –hark aurkitu zuen Arribiribilletako menhirra 1921. urtean–: Karakate-Hirukurutzeta mendilerroan monumentu megalitikoen kontzentrazio handia dago; hogei kilometroko ibilbidean hogei inguru, trikuharri, tumulu eta menhirren artean. Euskal Herriko arkeologia orokorrari dagokionez garrantzitsua da han dagoena.
Eskualdeen artekoa
Elgoibarko, Soraluzeko eta Bergarako udalek sustatuta eta Diputazioaren laguntzarekin ipini da zutik Arribiribilletako menhirra; hain zuzen, hiru udalerri horiek hartzen ditu Estazio Megalitikoak.
