Zoritxarrez, aniztasun kultural hori gorpuzten dutenei aurpegian puskatzen zaizkie ponpa horiek. Horren adibide garbia, hezkuntza. Eskola guztietan aniztasuna kudeatzeko harrera protokoloak daude, noski. Dena dela, ume eta gazte etorri berri askori oso zaila egiten zaie egokitzapena, eta harrera protokolo polit horiek motz gelditzen zaizkie.
Gainera, idatzita dagoena gauza bat da, eta beste bat, pertsonok nola eramaten dugun hori gure egunerokoan; irakasleek ikastetxeetan eta zuk eta biok kaleetan. Izan ere, denok dakigu elkarbizitzarako elkar ezagutzea, agurtzea, enpatia… ezinbestekoak direla; dena dela, askotan kostatzen zaigu etorri berriari begietara begiratzea, gu bezain pertsona dela onartzea. Zer esanik ez hutsik dagoen etxea alokatzea, soldata duin bat ematea… Hala eta guztiz ere, zein politak eta jatorrak diren etorkinak beraien herrialdeetan, ezta? Oporretan joaten garenean hor bizi direnak "ze xalauak diren".
