Hotz-hotzean gogoeta egin eta nire buruari galdetzen diot: noiz eta nola heldu gara egoera honetara? Zer mundu bilakatu da gurea? Zer egin dugu soilik arnasa hartzeak heriotza ere suposatu dezakeen puntu honetara heltzeko? Erantzuna samurra eta zoritxarrekoa da; jakin badakit. Airea ez da bakarrik gaixotasunez, ke beltzez eta zikinkeriaz bete; baizik eta harrotasunez, gorrotoz eta axolagabekeriaz ere kutsatu dugu. Orain, bueltan, mendekua dakar. Uda partean beroz itoko gaituen mendekua, ahoetako irribarrea lapurtuko –edo hobeto esanda, estaliko– digun merezitako mendekua, alegia.