Kuadrillan ohitura bihurtu zaigu infantil goxoa pilota hartu eta inguruko frontoiak bisitatzea: Larrino, Zubillaga, Araotz edo Iturrigorri. Banaka, binaka, kaiolan edo frontoi guztian. Pilota, horma eta lagunak. Ez da behar tresna modernorik, ez teknologia sofistikaturik, eta, nire esperientziatik hitz eginda, ezta pilotan askorik dakienik ere. Denok eskura daukagun zerbait da, eta, hain zuzen, kontsumismoaren legeetatik aldenduz, pilotak errotik gogorarazten digu sinpletasunaren xarma.
Tradizio hau osagai liturgiko garrantzitsu batek biltzen du. Gaztetan bezala, 16:30ean frontoian geratzea; aurretiko pilota aukeraketa; bikoteak aukeratzeko "pies, pies fuera"; norgehiagoka osteko tragoa… Hori da pilotaren magia; eta horrek urrea balio du.
Baina bueno, Instagramen ikusi dudanagatik, eskia hau guztia baino hobea izango da…
