"Ai, baietz, ez daukazu beste gairik?"; "Zuek bakarrik egingo duzuela afaria?"; "Ba, ala, guk beste bat antolatuko dugu gizonontzako bakarrik";"Nekagarria zara feminismoaren gaiarekin, e!"; "Guk gehiago hitz egiten badugu, ez dut uste genero kontuagatik denik, e..."; "Hori hitz egin ezazu asanblada feministakoekin, zerbaiterako daude!"; "Ziur horrela izan zela? Ez duzu uste agian pixka bat puzten ari zarela? Tipo ona da, ez dut horrelako ezer egiteko gai ikusten". Eta abar handi bat.
Matxismo hitza entzun, eta gure buruak eskuinera bira inkontziente bat egiten du, urrunera begira jartzen gara. Parean dugun fauna –zoritxarrez, ez endemikoa, espero dezagun desagertzeko zorian dagoena– aurkeztu nahiko nizueke, bada, sozialismo eta independentzia miretsi baina feminismoa hitza pintada eta pegatinetatik ezabatzeko ausardia duen hori.
Etxetik –eta militantziatik– hasi behar dugu borroka, nahiz eta beti den errazagoa besteei prakak jaisten saiatzea norberak ez daramatzala konturatzea baino. (Martxoaren 8a ez da feminismoaz jardutea zilegi den egun bakarra)
