Eta estatuekin ere badirudi antzerako zerbait gertatzen dela. Txertatu orduko zapalkuntzaren mamuak preso hartzen ditu nazioak, hori da Espainiara sarrarazi zaituzten adierazlea. Ezberdintasun bakarra dago: Espainiak ez duela bere aurpegi maniakoa ezkutatzen hasieran pisukideak egin ohi duen lez. Baldintza hauetan; Euskal Herria, Galizia, zein Katalunia kasu; ez dago elkarbizitzara ohitzerik. Ez dago etengabeko atxiloketa, epaiketa, egozte eta kriminalizaziora afizionatzerik.
Eta bai, afizionatzera diot, badirudi-eta azken garai hauetan modan jartzen ari dela afizioa eta ofizioa nahastea, hainbat epaileren terrorismoaren ehiza izanik binomio horren adibide argiena.
Argi dago elkarbizitza ez dela beti posible.
