Alderdi berean ere, oilarra beti oilar; hainbestez, laster egingo dio mokoka edo jaurtiko dio ezproin-kolpea etsaiari; gandorrera lehena, jaurti ere.
Askotan, paradoxikoki, oilar horiek mimetismo osoz irudikatzen dute oilar-kolegek eginikoa. Hara: Aznarrek, esaterako, bai politikako lehen lerroan jardun zuenean, eta bai orain, lehen lerroko Raxoiren aurretik dabilenean –protagonismoan-, inguruko edozeini bizkar gainetik jarduten dio eta, nora joan ere, han harro-harro agertzen da beti.
Aznarrek hori. Orain begiratu Aznar mini-jainkoak berak izendatutako Raxoik zer beste itxura ematen duen horixe bera ez dena: informazioa ukatzen du, mesprezu-jarrerak hartzen ditu, irain-hitzak esaten ditu… hitza eman eta jaten ez duenean.
Europako hauteskundeak galtzeak kalte handia lekarkioke Mariano Raxoiri, beste edozein galtzaileri letxe, jakina, baina alderdiko oilategian nork ordezkatu faltarik ez du izango oilar harroskoak.