Heltzea uko egiten jakitea da. Etapa batetik bestera ibiltzean, erantzun batzuk baztertzen ikasten dugu, eta, horrela, heltzen goaz. Entseguz eta hutsegitez, nekez eta nekez, gure gizatasuna elikatzen goaz, eta erorikoek zuhurtziaz ibiltzen irakasten digute. Bizitza ez da bere buruari bira ematen dion gurpil zoro bat. Espiral bat da, jatorrizko egoerara itzultzen bada ere, inoiz ez baita modu berean bihurtzen. Ez gaude harrapatuta betiko itzuleraren zirkuluan.
Gure antzinako harremanetako akatsek aukera ematen digute gaur egungoetan hobeto moldatzeko. Lanean egin genituen hutsegiteek ahaztuko ez ditugun lezioak eman zizkiguten, eta harri berarekin bi aldiz estropezu ez egiteko aukera eman ziguten. Oker geunden eta ikasi egin genuen. Erratu eta ikasiko dugu. Bedeinkatuak izan bitez, beraz, nire akatsak! Goraipa itzazue nire hanka-sartzeak! Izan ere, horiei esker, lehen baino baldintza hobean nago funtsezko galderari erantzuteko: zein da bizitzaren zentzua? Gure glory days bakarrak oraindik bizitzeko ditugunak dira eta.