Ez zara bertatik larregi aldenduko, ajea etorriko denaren beldurrez agian, edo etxea ezin aurkituta ibiliko zarelako bestela. Eta irri batekin ziurtatuta ez al gaude? Badirudi ez zarela bakarrik etxeratuko gaurkoan.
Komun-zulo eta kale-bazterretan gabiltzanak omen gara galduak eta badugu galduta gabiltzanok elkar aurkitzeko joera. Horrelakoei kasu ez egitearren gertatzen zaigu hau: "Uff, galdute dabiz koittauek! Ez hurbilddu holako jentiengana larrei, bide txarretik erungo zaitxue ta." Bide txarra ez bereizteagatik ere. Eta koitaduek eta holako jendeak (ez dakit zergatik) erakartzen gaituztelako, magnetismo kontuak edo. Hori bai, ondo dakigu.
Baina gaur ez naiz bakarrik etxeratuko. Irri batekin koitadu denak ziurtatuta gaude eta horren kontra ezer gutxi egin daiteke. Etxeratu/oheratu/lokartu/esnatu/(elkar) gosaldu, gose gabe jan eta sekula betetzen ez zaren sentsazioarekin, agurtu. Neoizko argiak erdi zintzilik daude taberna gañian eta berriz ere hara hurbiltzeko beharra duzu, nik ere.
Gaiztakeri, erokeri, bihurrikeri, sorginkeri, maitakeri eta lizunkeri garaia hasi delako, galdu guztiak laster aurkituko gara!
