Esan beharra dut egun horretan ez nuela segundo batez ere kendu, buruan izan nuen kanpoan eta barruan, barran eta dantzan.
Mozorroa aukeratu nuen txapela eskuan izanda, jantziak zapatetatik hasita hautatzen dituenak bezala. Esan nuen baietz, nire eguna zela hori, ez ninduela inork epaituko, eta horrek konfiantza handiz atera ninduen kalera.
Pena da pentsatzea konfiantza eman zidala frantsesez jantzita egoteak, euskalduna naiz ostia. Epaituko banaute, epai nazatela kaletik txapela daraman euskal neska gazte bat izanda.
