29 urte kartzelan, kartzeletan: Fresnes, Saint-Maur, Alcala Meco, Soto del Real, Topas, A Lama, Puerto…Murtzia II eta Valladolid. Guztira, 14 espetxe, 27 espetxe-aldaketa, eta hamarnaka bisita, ehunka bizipen, gurekin partekatutakoak batzuk, zuretzat gordeak gehiengoa.
Kartzela barrutik pairatu dugunok badakigu zer den bertan egun bat egitea, baina beldurra ematen du 29 udak, 29 neguk pertsona batengan nola eragin dezaketen irudikatzeak. Urteek baino gehiago, baldintzek, jarrerek, egoerek: atxiloketa, isolamendua, epaiketak, itxialdiak, gose eta egarri grebak, Espainiaratzea, tortura basatiak, espetxe aldaketa bortitzak, komunikazio grebak, funtzionarioen erasoak, hau edo beste sinatzeko xantaia saiakerak, bisitan joan zaizkizun gertukoen auto istripuak…
Hala ere, zuk honi guztiari irribarrez erantzun diozu, mala ostiaz baina determinazioz, duintasunez, hitz egiteko gogoz, kolektibo batekiko konpromisoz, askapen borrokarekiko arduraz, herri honekiko zein gertukoekiko maitasunez.
Gazte zinela, Euskal Herriaren eta askatasunaren alde ETAn boluntario sartzeko hautua egin zenuen, gerora beste ehunka gaztek hartu genuen bide berbera. Garesti ordainarazi badigute ere, garestiegi ordainarazi badizute ere, ez dute gure askatasun egarria itotzea lortu.
Egun gutxi barru aske ikusiko zaitugu, bai, jaio nintzenetik bizi izan ditudan 36 urteetan inoiz ikusi ez zaitudan bezala. Zure seme Txominek eta Unaik 26 urte dituzte, eta beraiek ere ez zaituzte sekula aske ikusi. Kartzeletako hormen artean sortu ziren, zu bertan zintuztela hazi dira eta horrela ezagutu zaituzte orain arte, preso.
Abestiak dioen bezala, zai dago ama, zai aita. Tamalez, aitaita duela bi urte joan zitzaigun, hor ikusi zintuzten askok azken aldiz. Amama Kristinak, ordea, 95 urte dituen arren zu ikusteko zain dago, hori da bizitzari heltzeko bere modua. Berarekin batera zain dituzu Mila, Unai, Txomin, Ramon, Olatz, Ander, Itziar, Esther, Jone, Mikel, Ania, Manex, Niko eta familiako guztiak! Baita, urteak joan urteak etorri, astero bisitan hutsik egin ez duten Esteban, Marian, Imanol, Juanito, Patxi, Eli, Felix, Iker, Juan Mari, Mikeltxo, Txiki, Aldamar, Igartua, Juan, Paca... eta gainerako guztiak!
Urri hasieran atxilotu nindutenean, Tres Cantosko kalabozoetan berriz espetxea gertu ikusten nuelarik, neure buruari esaten nion ez nuela onartuko, ez niela utziko 29 urte pasa eta gero zu libre geratuko zinen unea elkarrekin ez ospatzea. Eguna iristear dago, eta badirudi batera egoteko aukera izango dugula. Beraz, gozatu dezagun! Gero gerokoak! Goxo etorri etxera, Josu!
----------
Kepa Arkauz Zubillaga
Arrasate
