Azkenean, etxetik lanera eta lanetik etxera bizimodu distopikoa txalotzera eraman gaituzte; antolatzeko, biltzeko, protestatzeko, elkartzeko espaziorik gabea. Ahaztu egin zaigu antolatzea, biltzea, mugitzea, protestatzea, elkartzea… giza eskubideak direla, eta nire kezka da, hurrengo arazo soziala datorrenerako, sinetsita egongo garela eskubideak bertan behera utzi daitezkeen pribilegioak direla; segurtasunaren itzaletan desagertzen diren huskeriak.