Zazpi egunetik bost, kateatuta; asteburuko bi egun izugarri labur horien zain, eta zertarako? Egongelan 60 hazbeteko telebista izateko, eta bertako iragarkietan saltzen dizkiguten produktu guztiak erosteko, ala parrandara irten eta gure existentzia eta arazoak ahazteko, edo astean zehar ikusi ez ditugun lagunekin edo bikotekidearekin egoteko.
Egunak dituen 24 orduei kendu lanean igarotako zortzi, lanera joateko behar diren beste pare bat ordu, lotarako beharrezkoak diren beste sei, sukaldean, jaten eta garbitzen erabiltzen ditugun beste ordu pare bat, eta horrela etengabe.
20 urterekin lanean hasi eta, erritmo honetan, 70ekin jubilatu arteko 104.000 lanorduak eta asteburuko aisialdian disfrutaturiko 41.000 orduak konparatu besterik ez dago konturatzeko ez garela bizi uste dugun bezain ondo.