Kultura hau, baina, ezin da sistema kapitalistatik at ulertu. Egunero jasotzen dugun eduki horiek ere funtzio jakin bat baitute sistemaren baitan: etorkizuneko langile klase otzan eta infantilizatu bat heztea, soilik norbere arazoez arduratuko dena. Finean, langile klase bat, kolektiboa, konpromisoa eta besteekiko arduraren gisako kontzeptuak arrotz egingo zaizkiona. Guk ere garbi dugu, egoerak erantzukizunez jokatzea eskatzen du, eta, beraz, basakeria kapitalistari aurre egingo dion militantzia arduratsu, konprometitu eta umila garatzen jarraitzea dagokigu. Arduraz eta antolakuntza komunistaren bidetik.
Arduragabekeria. Hau omen da gure, gazteon, jarrera pandemia garai hauetan. Hala saldu nahi digute, behintzat, hedabideen bidez. Ardura da eskatzen zaiguna. Ardura, obedientzia itsua kasik. Ardura, norberekoikeriaren isla gorena dugun gizarte honetan. Langileon beharrak burgesiaren interesen menpe dauden gizarte honetan. Gazte langileon bizi-proiektuak depresio eta antsietate artean itotzen diren honetan. Kultura arrotz, despolitizatzaile baten ondorio gara gu, gazteria.