Kapitalismoaren krisi sistemikoa alde batetik, eta 1978ko erregimenaren gainbehera, bestetik.
Noski. Boteretik mekanismo guztiak jarri dituzte martxan ofentsiba neoliberal baten mesedetan. Eta honen aurrean gure buruari egin behar geniokeen galdera klasiko bat datorkit gogora: zer egin?
Ez dut borroka-tresna berrien premiarik ikusten, egia esan. Errealitatea eraldatzeko bokazioz jaiotakoak dezente dira, eta nahikoa dugu horiekin. Zabaldu den une historikoak adimena eskatzen digu, eta honenbestez tentuz jokatzea.
Erantzuna konbergentzia litzateke. Hots, tresna guzti horien arteko bat egitea erreminta handi bat faboratuz. Pete Seeger-ek hainbestetan amestu zuen mailuan bihur gaitezen. Egunabarretik ilunkara arte mailukatuz, kontra-boterea eraikiz. Egunabarretik ilunkara arte mailukatuz, etorkizuna irabazteko.
Oharra: Paperean dena samurregi dirudien arren, kontziente naiz bidean sor daitezkeen zailtasun eta kontraesanez. Baina horiek gainditzeko ahalmena dugula uste izango ez banu...
