Badakigu gustura eta pozik bizitzea pertsona ororen eskubide dugula. Alabaina, gutxiagotasun konplexuak, lotsak, beldurrak... garena ezkutatzera kondenatzen gaitu. Orduan, bizi-iraun. Beste barik. Zoriontsu zerk egiten gaituen ahaztuaz, betidanik gogoko izan ditugun gauzak egiteari utziaz... Eskerrak, halere, beti suertatzen den gertakizun, begirada, abesti politen bat, iluntasun beltz horretan argi izpitxo bat dirdirka.
Orduan,katakrakegiten du gure barrenak. Martxan jartzen da herdoildua zirudien gurpila:kinki, kanka.
Urakgulu-gulu, gur-gur.Eguzki izpiek udaberri aldera ohi dutenez, geure benetako izatea samurki loratuz. Elkar hurbiltzen gu, ordura arte zeren zain egon ote garen galdetuaz, gure kontraesanekin dantzan...
Onena ematear dugula sinistu. Bizitza probestu. Geure zoroaz. Pozik. Zoriontsu. Eta bestekatakrakbat,kink-kank. Dilin-dalankanpai hotsak. Udaberria ate joka dugun garai hauetan.