Bukatu zen etxe eta baserrietako ateak zabalik zeuden sasoia. Transmisioa sutondoan egiten zen garaia. Elkarlana dirua baino garrantzitsuagoa zen aroa.
Pribilegiatua naiz, etxeko ateak parez pare irekitzen dizkidatelako. Ezezaguna izan arren, eskuzabalik hartzen nautelako. Etxekoa sentiarazi. Kafesnea, irribarrea. Tarteka, patxaranen bat.
Pribilegiatua naiz bihotza ireki eta euren bizipenak kontatzen dizkidatelako. Gerrako kontuak, nobio garaikoak, aspaldiko kantuak. Eta jasotako jakintza hori guztien esku ipini dezakedalako. Interneten, teknologia berriak erabilita. Pribilegiatua naiz gure proiektuaren ardatza elkarlana delako. Iruditzen zaidalako ez dugula gure aurrekoen esentzia galdu. Benetan sinesten dugulako guztion artean, guztiontzat leloan. Eta sari hori milaka lagunen lanaren aitortza delako. Auzolanaren emaitza.
