Bizitza gure zain izateko zain bizi gara.
Bizitza geldoa da, oso geldoa, eta gu azkar goaz, oso azkar.
Azkar jaten dugu, azkar hitz egiten dugu eta azkar egiten dugu lo.
Eta bien bitartean, bizitzak ez ditu ulertzen denbora espazio estresatu horiek.
Gu korrika ari garen bitartean gertatzen den hori da bizitza.
Momentu perfektuaren zain bizi gara, momentua erabili eta perfektu bihurtu gabe.
Momentu hori, geure buruaz baino gehiago gauza materialez arduratzen garena.
Zain bizi gara lan-eguna amaituta etxera iristeko, zain bizi gara ostirala izateko –asteazkenean zoriontsu ez dena asteburuan ere ez dela izango ahaztuta–.
Zubiak, oporrak, uda iristeko zain bizi gara.
Zerbait pasatzeko zain bizi gara, eta pasatzen den bakarra bizitza da.
Ez gaitezen bizi hurrengo oporren zain. Hauxe da momentua. Orain.