Txinera ikasteko udalekuak, Eibarren. Argazkilaritza lantzeko udalekuak, Donostian. Surfa eta ingelesa oinarri dituztenak, Gorlizen. Triatloi udalekuak, Etxarri Larraunen. Pirata udalekuak, Pasai Donibanen. Udaleku ibiltaria, mendian lo eginez, Bidasoa bailaran. Diputazioek antolatzen dituzten betiko udalekuak. Saskibaloi udalekuak. Bertso udalekuak. Euskaraz blai udalekuak. Musika eta antzerkia jorratzen dituztenak. Multiabentura udalekuak.
Oraintxe da izena emateko garaia. Kartelak ikusi ditut kalean. Zenbat udako kanpaleku! Zenbat aukera! Hau inbidia… Haur eta gaztetxoentzat direlako. Jo, eta zergatik ez helduentzat?
Helduentzat atseden-etxeak daude. Yoga, meditazioa. Elikadura osasungarria, erlaxazioa. Garapen pertsonalerako terapia alternatiboak. Eta oso ondo, e. Plan ederrak dira horiek ere. Baina udalekuak ere nahi ditut. Ume sentitzea. Abentura. Zaku lasterketak, altxorraren jolasa. Eta egia da urtetik urtera aukera gehiago daudela. Euskal Herrian, hala ere, ezer gutxi. Bila ibili naiz, eta helduentzat surf kanpamendua bakarrik aurkitu dut, Sopelan. Animatzen olatuak hartzera?
