Umetan askok genuen dominaren bat. Jesus haurtxoa edo ama birjina. Bataioko oparia edo Jaunartzekoa. Eta hura zen gure bola magikoa.
Neskatilen jolasa zen. Zenbat ume izango genituen iragartzen zuen kateak. Esku bat gora begira jartzen zenuen, zabalik. Esku ahurrean, urrezko katea. Beste batek kateari heltzen zion, eta zintzilik jarri. Zure eskuaren gainean. Domina, penduluarena egiten. Lehenengo geldi zegoen. Eta gero pendulua mugitzen hasten zen. Mugimendua borobilean baldin bazen, neska izango zenuen. Zeharka mugitzen baldin bazen, mutila. Kasualitatea, baina inor ez zen umerik gabe gelditzen!
Katerik gabe ere posible zen. Ume kopurua jakitea. Eskumuturrari begiratuta. Edo esku ahurreko marrei. Edo behatz txikiaren azpiko zimurrak kontatuta, ukabila itxi ostean. Zotina kentzeko bezainbeste trikimailu zeuden. Auskalo zeinek asmatuak. Eta "ama, aita, zenbat urtekin ezkonduko naiz?". Sokasaltoan trebeak ez ginenoi argi geratu zitzaigun ez ginela sekula ezkonduko...
Zein baldintzatuta geunden. Eta gauden? Ez dakit, ba, kateak asko lasaitu diren.
