Iragarkiak, gutxi gorabehera, horrela dio: "Ez bazara etxean geratu ez elurra ari zuenean, ezta izotza egin zuenean ere, ezta frantsesek inbaditu gintuztenean ere... Orain etxean geratuko zara? Esan ezetz. Ez, ez, ez! Eta gehiago, jakinda X merkataritza-gunean ditugun prezioak"
Deialdia egiten dute. Krisi garaian. Ez gaitezen etxean geratu. Zertarako? Kalera irten eta protesta egiteko? Ez. Diruari lotuta ez dauden plan originalak pentsatzeko? Ez, ez, ez. Merkataritza-gunera joan, pelikula komertzial bat ikusi eta izoztutako patata erreak jateko. Denok batera. Merke-merke. Frantsesek inbaditu gintuztenean bezalaxe. Berdin-berdin.
Asteazken arratsaldean horrelako merkataritza-gune batean egon nintzen. Lepo zegoen. Astegun buruzuria izanda ere. Han ez zegoen krisi usainik. Promoziorako Ni ez naiz inozoa leloa erabili izan duen dendan, esate baterako. Inozoa etxean gelditzen dena izango da, liburu bat irakurtzen. Jolasak asmatzen dituena, umeekin. Mendira doana, ogitartekoarekin. Arrautzak aldameneko baserritarrari erosten dizkiona, garestiagoak izan arren.
Frantsesek ez dakit, baina amerikarrek bai. Inbaditu egin gaituzte. Ia oharkabean. “Kontsumitzen dut, beraz banaiz”. Pentsatu? Zertarako pentsatu?
