Gauza batek atentzioa eman dit: zenbat euskal izen entzuten diren familia espainolen artean… “Iker, ven paquí”; “parate quieta, Leire”, “Ander…”, “Nagore...”.
Horren zergatia galdetu izan diot sarritan nire buruari. Arrazoiren bat egon behar da, eta hiru hipotesi bururatzen zaizkit:
1-Euskal Herria exotikoa iruditzen zaielako? Ummm, ez dut uste. Niri Afrika beltza exotikoa iruditzen zait eta ez diet nire alabei Zunduri eta Mandungi deitu.
2-Espainol askok euskaldun izan nahi dutelako eta beraien seme-alaben izenekin hasten direlako? Ummm, ez dut uste. Hori baino lehen zezenketak txapela eta gerrikoarekin egiten hasiko zirela uste dut.
3-Rajoyren taktika bat da? Euskaldunak gustura sentitu gaitezen Espainia aldean?… Ummm, hipotesi zuzena?
Nik proposamen bat daukat hau konpentsatzeko: gure aitona-amonei derrigortutako izen espainolak hasi gaitezen gure seme-alabei jartzen: Natalio, Katiusko, Pancracia, Hermenegildo, Mariano… Marianoooooooo…
