Bi lanek komediara jotzen dute, baino misterio eta zinema beltzaren osagarriak ere badituzte. Lehenengo filmak, komedia erromantikoa izanik, heriotza bati buruzko intriga mantentzen zuen. El inocente gehiago hurbiltzen da zinema beltzera eta thrillerrera, baina hori ere komediaren barnean. Eta genero zinematografiko desberdinen nahasketa trebean datza filmaren lorpenik handiena.
Abelen ama kartzelatik irteteko dagoen gizon batekin ezkontzen da. Harreman horrek mesfidantza sortzen du Abelengan. Hala, lagun baten laguntzarekin gizonaren mugimenduak kontrolatzen eta ikertzen ahaleginduko da. Abelen izaera nahiko zentzugabea da, baina filmak izaera hori dibertigarri eta atsegin egiten du. Haren susmoak eta abenturak jarraituko ditugu: nola arazoak saihestu nahian horietan inplikatuta ikusten duen bere burua eta horiek handitzen dituen. Komedia beltz horren azken emaitzan, zuzendariaren trebeziarekin batera, zerikusi handia du aktoreen interpretazioak. Horien arteko konplizitateak filmaren ukitu dibertigarria areagotzen dute.
