Izan ere, elkarbizitzak, nahitaez, itunetara bideratzen gaitu, eta lortu ere, lortzen ditugu.
Berriz, gure interesak kudeatzeko hautatu ditugun ordezkari politikoek irudikatzen digute eszenatoki bat, non bakoitza bere baitan gelditzen den, ituna eta adostasuna bigarren mailako planoan ezartzen duelarik.
Baina posible da akordiorik gabeko elkarbizitza? Ez litzateke gure bizitza, gogobetekoagoa, orokorrean eta politikoki ere, ituna bagenuke ardatz politikotzat, idealena ez balitz ere norberaren banakako helburuak lortzeko? Demokrazia itunera behartu gabe, babes daiteke? Eraiki dezagun, ituna balore bezala, ituntzea bizikidetasuna eraikitzeko oinarritzen duen kontzientzia eraikiz; eta horrela soilik, Groucho Marx-ena bezalako definizioak alde batera utziko ditugu: "Politika da arazoak bilatzeko, haiek aurkitzeko, diagnostiko faltsua egiteko eta erremedio okerrak gero emateko artea", gaur egun, errealitate penagarria egokitzen dena.
