Zenbait hazi ale bide-ertzean erori dira eta hankapean hondatu ditugu. Beste zenbait sasi artean erori dira eta ernetzean, arnasa faltan, ihartu egin dira. Bada lur onean erori den alerik ere.
Ikur ezberdineko biktimak sufrimendu eta minean elkarrekin bidea egiten ikusten ari gara; elkar entzunez, zubiak eraikiz eta zauriak ongian landuz. Biktima guztiei omen eta aitortza egiteko aprobetxatzen ditut lerro hauek. Orain argiago ikusten dut jasan duten mina, eta hortik nire miresmena eta barkamen eskaera, batez ere, ETAren indarkeriaren aurrean isilegi geratu nintzelako.
Espetxetik etxerako bidean jarri da zenbait herritar ere, alde biek adostutako akordioari esker. Hauei bezala, beste askori ere irekiko al zaio gaur bertan etxera itzultzeko bidea! Jose Luis Alvarez de Santa Cristinari, bereziki, eskerrak ematen dizkiot, eskaintzen duen testigantzagatik (Arantzazu aldizkaria – 979. zenbakia).
Aurten, Donostiatik abiatuta, elkarbizitzaren ikurrina daramagu Europa osoan zehar. Gutako bakoitzaren ardura da Xabier Leteren Euskalerri nerea abestiko hitzak betiko lurpean uztea: Anaien aurpegian begirada hotza, ezpainetan iraina, harrizko bihotza…