Darwinek, baina, azpimarratu zuen inguruko baldintza aldakorretara egoki moldatzea dela kontua.
Hizkuntzen ekosistema aztertuta ere argi dago sekulako aldaketak gertatzen dabiltzala: ikus-entzunezko edukien sorreran, itzulpen automatiko edo adimen artifizialen agerraldian, hiztunon mugikortasun altuan, hizkuntzen ospean eta sareetako erabileran… Aldaketa hauek guztiek hizkuntzen etorkizuna baldintzatuko dute eta bizirauteko indartsua izatea ez da nahikoa izango –guretzat, zorionez!–. Zein dira egin behar diren egokitzapenak, ordea?
Zabalkundea izan daiteke gakoa: hiztun berriak lortzea, kosta ahala kosta, halabeharrez galduko ditugunei aurre egiteko. Edo nitxo ekologiko txikiago bat betetzea, harrapari handienei aurre egin gabe, gure txikian irauteko. Edo… auskalo. Argi dudan bakarra da aldaketarik ez egitea dela estintziorako bide onena.