Orain aste batzuk, Puigdemontek iradoki zuen "azkenaldian ez bezala" preso politikoak daudela Espainiako Estatuan. Euskaldunok eta Kataluniako zein Espainiako Estatuko hainbat eta hainbat militante abertzale eta ezkertiarrek badakigu preso politikoak 78tik hona etengabe egon direla; armak erabili dituztenak, eta armarik erabili ez dutenak.
Herri zapalduontzat batere fidatzekoa ez den Amnistia Internacional erakundeak hala aitortzen du, preso politikoa dela arrazoi politikoen harira egindako ekintzengatik espetxeratua dena (Naiz, 2013ko apirilaren 4a).
EITBk ere hobe luke bere jarduna zuzendu eta egun ETAko presoak deitzen dienei, euskal preso politiko deituko balie, denak ez baitziren ETAko kide izan. Agerikoa da gatazkaren erroak ezkutatzeko asmoa dagoela terminologia hautu horretan.
Baieztapen horien ostean, hainbat datu kezkagarri eman nahi nituzke.
Euskal Herriak dauzka: 309 preso politiko. Horietatik 13, gaixotasun larriekin. Horietatik 34, hogei urtetik gora espetxean daramatenak –tartean, Antzuolako Eltzikorta–.
Pausoz pauso denak ekarri beharko ditugu Euskal Herrira, lehenik, eta etxera, ondoren, gaixotasun larriak dituztenak lehentasunez.
Bakean bizi nahi dugula esaten dugu; ba, preso politikorik ez egotea bakerako ezinbesteko baldintza da, nahikoa ez den arren.
Abenduaren 9an Parisen izango naiz ni ere.
