Kontatu zidaten, garai batean, udalak proposatuta, azoka hartan autoak aparkatzeko espazioa egokitzeko asmoa agertu zela. Ez zegoen nik ezagutu nuen jendetza orduan. Baserritar bakar batek eusten zion garai hartan bere produktua zuzenean saltzeko eromenari, eta ez zuen bere izana alde batera lagatzeko inongo asmorik. Antza, aspaldiko araudi baten berri eman zion bateren batek, non adierazten zen baserritar bakar bat egotea nahikoa argudio zela azoka errespetatzeko.
Auzotarrak gehitu zitzaizkion espazio hura mantentzeko eromenari, eskakizun kolektibo bihurtu zen arte. Marseillako auzo hark ez zuen soilik baserritar hura babestea lortu, baita gaur egun herriarentzako ezinbestekoa den espazio bizia sortu ere, autogestionatua, herritik eta herriarentzat. Hemendik, nire eskerrik zintzoenak zuen herrietako asteroko azokaren jabe, erabiltzaile eta zaindari zareten guztioi!
