Handik egun gutxira, oraindik bero itogarria nagusi zela, Pirinio mendietan ere antzerako egoera gertutik ikusi nuen. Mendi-aterpera igo berri zen pertsona bat lurrean eseri zen, zorabiatuta, botaka.
Zein modutan jokatu zuten, kasu batean, parkeko enplegatuek eta, bestean, aterpeko langileek? Azken horiei entzun nien esaten: "Ez da ezer izango, baina badaezpada…". Esaldiaren amaiera ulertu ez banuen ere, hamar minuturen buruan erreskate helikopteroa lurreratu zen sanitario batekin. Parkean, ordea, gaitza izan zuen pertsonaren bikotekideak kontatu zigunez, mezua bestelakoa izan zen: "Larria ez bada, ez diegu guneko osasun-langileei deituko". Eta baso bat bete ur eman zioten. Lehentasuna negozioak izan zuen. Zergatik ote? Itxura denez, atrakzioen artean sanitarioak ikusteak dibertsio irudia –negozioaren muina– zapuzten duelako.
Non da arriskutsuagoa ibiltzea?