Anastasiok ehiztari-bertsolari lagunak bazituen, baina ez ziren hain onak, horregatik uste dut Gandiagarenak direla. Anastasio zein Gandiaga gizon apartak ziren, eta bertso hauek zabaltzea merezi dute.
Hauek dira bertsoak:
Anastasio Zubia,
saltzaile ibiltaria,
Gipuzkoa ta-Arabaren
arteko mugalaria,
Artia-Gaboño maldei
berak zemaien bizia.
Morrosko ilegorria,
axuri eta-azeria,
Moro ta Linda-astoetan
hor darama merkantzia,
soineko, oheko jantzi
ta zernahi zirtzileria.
Non auzo, non baserria?
han denda ta-han dendaria;
"Irun-Madrid" du goitizen,
han-hemen du geltokia;
neguan Oñati-buelta,
udatean Barrundia.
Ehiztari ta peskaria,
bazterren azterlaria,
susa, ontto, amuarrain
uso, oilagor, erbia,
denera da allegatzen
haren talentu argia.
Griña bat dauka zolia;
libertade gutizia;
ez du sustrairik botako
hain da-ta abenturaria!
askatasunaren haur da,
jarei eta urduria.
Ibilteari josia,
bidaritzara jarria,
mundutik hura joan zen,
ezin egon zen geldia;
Anastasio zeritzon,
noiz ote du itzulia?
1966. Martxiaren 29. (Bitoriano Gandiaga?)
