Eskola presentzialak, neurri egokiekin, zaintza ez baita jaitsi behar. Zinemek, antzokiek, futbol-zelaiek eta haien edukierek erakusten digute badela nolabaiteko normaltasuna –egunak, asteak eta hilabeteak igaro ahala handituz doaz–, baina ezin dira kanpaiak airera bota, eta pentsatzekoa da dena gertatu dela, garai goiztiarretara itzultzen ari garela.
Argi dago denbora hori igaro dela, eta orain garrantzitsuena daukagunarekin aurrera egitea dela, burua altxatuz eta nonahitik atzaparra ateraz, zezenari adarretatik heldu eta bizitzea egokitu zaigun pandemia honekin aurrera eginez. Bizitza beste begi batzuekin ikusi eta bizitzea eragingo digu horrek, datorkiguna hartuz, indartsuak eta ausartak baikara nahi dugun horregatik, biziarengatik, borrokatzeko.
Eta horretarako, bizitzen jarraitu ahal izateko, zuhur izaten jarraitu behar dugu, osasun neurriak errespetatuz. Ikasturte berri hau guztiongan dago, onartu egin behar dugu.