Zortea daukazula diozu, oinez zeure kabuz ibili zaitezkeelako.
Duela 7 urte lesionatu nintzenean, bizkarrezurra partzialki apurtu nuen. Hasieran, ezin nuen kirol askorik egin; igerilekura eta gimnasiora joaten nintzen, halere. Orain, makulu barik ibili naiteke, pixka bat errenka. Egia esan, taldeko beste edozeinekin alderatuta, autonomia eta erraztasun gehiago dauzkat.
Nolako bilakaera izan duzu?
Hasieran, gogorra izan zen onartzea gauza batzuk ezingo nituela berriro egin, eta betirako arrastoak izango nituela. Aulki gurpildunean nenbilela begiratzen zidatenean, edota gauza batzuk egitea kostatzea, gogorra egiten zitzaidan, baina orain, ez hainbeste. Nahiko egonkortuta nago mentalki, eta fisikoki gero eta hobeto. Pozik nagoela esan dezaket.
Burugogorra ere bazara...
Hala beharko, borrokatzeko, ez konformatzeko eta hobetzen saiatzeko.
Ze erronka dituzu epe motzera begira?
Apirilean Azkoitiko duatloian egongo gara. Igeriketan gero eta hobeto moldatzen naizenez, triatloietan ere parte hartu nahi dut aurten; Donostiakoan eta Zumaiakoan, ahal bada.
