Biolontxeloarekin melodia lazgarriak zabal ditzake, ala hoditxo, txirula edota txaloekin soinu-jolas komikoak osatu, Mursegok egiten duena kutxa baten sartu eta sailkatzea zaila da. Gazi eta gero gozo, garratz eta inoiz ezti, beste mundu bateko plaza bihurtu zuen eibartarrak kartzela zaharreko patioa, saguzarren gotorleku ilun bat, argia ere berezia, kandelek jaurtitako itzalak ere kantari bereziak asmatutako joko ilunean parte hartzeko gogoz baleude bezala. Giro bildu horretan atera zituen argitara Arroitajauregik bere bi diskoetako abesti bitxiak – Bat (2009) eta Bi (2010) autoekoiztuak eta Bidehutsek banatuak –, iniziatuentzat leize barruko harribitxi preziatuak direnak eta gainerakoentzat edertasun arraroko beste mundu bateko ipuin eder arrotzak, ziurrenik. Haren musika maita zenezake edo burua nahas diezazuke, ala biak aldi berean, baina zuzenean ikusi eta gero erakutsita geratzen da zergatik dabilen haren izena euskal musikazaleen artean belarriz belarri. Izena badu dagoeneko eta geroago eta interesgarriagoa da egiten duena, armonia eta instrumentazio landuagoekin. Gainetik belarririk ez kentzeko modukoa.
Ain_1ekoek – Bergaran estreinakoz, kideetako bat herriko alaba bada ere – Mursegok utzitako giro berezian kabi egin eta kolore beltz eta gorritan entzuleekin jolasean jarraitu zuten. Poesia, dantza eta pop abesti lasai eta leunak. Goxoa izan zen Arrasate, Bergara eta Gasteizko kideek osatzen duten neska taldearen ikuskizuna.
